Wybór zależy od tego, czy spoina ma być widoczna. Do niewidocznych połączeń używamy klejów UV (np. ATK UV23). Do połączeń elastycznych i uszczelniających – silikonów (ATK 661) lub polimerów (ATK 812). Do połączeń bardzo mocnych, konstrukcyjnych – klejów metakrylowych (GB 10-05).

Najlepszy efekt estetyczny daje technologia UV. Klej nakłada się na jedną powierzchnię, dociska drugą taflę i naświetla lampą UV. Reakcja zachodzi w kilka sekund. Jeśli nie masz lampy lub szkło nie przepuszcza UV (jest barwione w masie na ciemno), użyj kleju silikonowego lub epoksydowego, licząc się z widoczną spoiną.

Tutaj bezwzględnie polecam kleje montażowe na bazie polimerów hybrydowych, takie jak ATK 812. Są gęste (nie spływają), mają wysoki chwyt początkowy i niwelują nierówności ściany. Co ważne, są neutralne chemicznie i nie uszkodzą np. nadruku na szkle czy warstwy lustrzanej.

To trudne połączenie ze względu na różną energię powierzchniową. Klej do plastiku i szkła ATK 812 radzi sobie z większością tworzyw (PC, PMMA, ABS). W przypadku trudnych plastików (PP, PE) konieczne może być użycie primera przed klejeniem. Kleje UV również mogą skleić plastik ze szkłem, pod warunkiem, że plastik nie blokuje promieniowania UV.

Jeśli element jest mały i przezroczysty (np. metalowy znaczek na szybie), użyj ATK UV21. Jeśli jest to ciężki uchwyt, zawias czy noga stołu – zastosuj GB 10-05. Zapewni on wytrzymałość mechaniczną, której nie dadzą zwykłe kleje.

Wybierz wersję ATK 812. To elastyczny klej do szkła stosowany w przypadku klejenia większych powierzchni szkła do metalu. Dzięki wysokiej elastyczności doskonale dopasuje się do naprężeń oraz ruchów, które mogą wystąpić w trakcie użytkowania połączonych powierzchni.